Tchau Brasil, até novembro!

Oooooooooooi,

eindelijk nog eens wat nieuwtjes vanuit het prachtige Brazilie, dat ondertussen aanvoelt als een nieuwe thuisbasis. Het is mijn (voorlopige) laatste week hier en dat begint pijnlijk door te dringen. 

De afgelopen weken stonden in het teken van genieten, stage lopen, bachelorproef afwerken en nog eens genieten. Morgen is het mijn officiele afscheid in Cobepa, de organisatie waar ik met mijn volledige hart stage heb gelopen. De meninas zijn al druk bezig met dit afscheidsgebeuren en staan reeds elke dag aan mijn deur om me een dikke knuffel te geven :-). Voor mijn bachelorproef (wat kan de meerwaarde vormen van een vakantiewerking voor deze jongeren?) heb ik enquêtes afgenomen, een stellingengesprek gedaan en interviews afgenomen, dus ook dit zit wel goed denk ik! 

Deze week  geniet ik van mijn laatste dagen Salinas en vrijdag is het dan tijd voor het officiele afscheid van mijn gastgezin (geweldige personen). Afgelopen week maakten Silke(tevens de beste duopartner dat ik mij zou kunnen wensen) en ik nog een heerlijke lasanha voor iedereen. (zie foto)

Deze donderdag staat ons nog een leuke taak te wachten, namelijk onze boete wegens illegaal verblijf gaan betalen bij de federale politie, ik ben benieuwd!








Het laatste weekend breng ik door bij Augusto in Salvador en gaan we genieten van elk moment samen en met zijn familie.







Het was een geweldig avontuur met voor mij persoonlijk enkel hoogtepunten. De inleefstage zorgde voor enorm veel voldoening op elk vlak, ik heb enorm veel bijgeleerd omtrent de plaatselijke economie en politiek, ik hou werkelijk van de cultuur en heb hier als het ware twee nieuwe families erbij gekregen, als dat niet geweldig is?!

Één ding is zeker: ik kom terug, en gauw. Augusto komt mij in Belgie vergezellen vanaf 1 juli (oooh hoe fantastisch) en daarna keren we rond november terug naar Brazilie om ons hier te vestigen :-)

maar niet getreurd, ik kijk er natuurlijk ook énorm hard naar uit om jullie (familie en lieve vriendinnetjes) allemaal terug te zien en bij te praten, dat wordt ook geweldig! En daarna is iedereen welkom hier in mijn nieuwe paradijsje :)!

Hierbij ook nog een een melig bedankingswoordje voor mijn fantastische ouders die mij deze kans hebben gegeven; ne welbedankte merci!!!!

1 mei om 17u10 land ik op Zaventem, waar iedereen welkom is om overpletterd te worden door knuffels, tot gauw! 

De tijd gaat snel, véél te snel!

Olaaa, bom dia/boa tarde/boa noite!

Allereerst een klein moment van excusering voor enige vertraging, maar na twee maanden eindelijk weer wat nieuws vanuit mijn geliefde Brazilie!

Zoals de titel het al verklapt, gaat de tijd snel...VEEL te snel! De afgelopen maanden vlogen echt voorbij, ik zit zelf al in de situatie waarop ik moet zeggen 'volgende maand de dertigste keer ik terug naar Belgie'...

Maar bon, daar wil ik eerlijk gezegd nog niet aan denken dus even een update van hier!

Na het beeïndigen van ons vakantieproject en de film (waarop we trouwens fantastische feedback hebben gekregen vanuit België) was het tijd om op vakantie te vertrekken, en wat voor één! 15 januari in de late avond vertrokken we reeds naar Salvador om een ubergezellige nacht door te brengen op de luchthaven. Ok, toegegeven: we kwamen om 8u30 de volgende dag fysiek kapot aan in het overgeweldige Rio de Janeiro. Nogmaals toegegeven: deze fysieke vermoeidheid was in één klap verdwenen bij het zien van een stad met zo'n geweldige diversiteit.

We verbleven er 3dagenhalf en bezochten de welbekende stranden Ipanema en Copacabana, de prachtige Cristo of Corcovador, zagen de mooiste zonsondergang ooit op de Suikerbroodberg, trokken het gezellige en levende stadscentrum van Lapa in en nog zoveel meer! Tevens verbleven we in de 'Caipihostel", ohja zoals jullie al kunnen raden een hostel met geweldige caipirinha's... 

daarna was het tijd om het volgende vliegtuig te nemen op naar Foz do Iguazu. Bij het binnentreden van onze Argentijnse hostel waren we meteen enorm gelukkig bij het zien van een prachtig zwembad. Dit gelukzaligheidsgevoel werd enkel beter na het eten van een overheerlijke barbeque en een zwoele samba-initiatie. (ja, heb mijn geweldige danskunsten kunnen bovenhalen) 

De volgende dag bezochten we de indrukwekkend Argentijnse kant van de watervallen en het drielandenpunt (Brazilië, Argentinië en Paraguay). De dag hierop was het de beurt aan een geweldig vogelpark waar ik kon wandelen tussen toekans en waar ik een anaconda heb kunnen bekwijlen (na het zien van de film toch enige schrik aanwezig) en aan de prachtige Braziliaanse kant van de falls. Eerlijk toegegeven: dit was het mooiste stukje natuur dat ik al ooit heb gezien!

Na helemaal gewatervald te zijn, trokken we terug naar Rio de Janeiro om nog 2 dagen de stad op te snuiven vooraleer terug te vertrekken naar mijn geliefde Salvador en Salinas. 

Het was een práchtige reis... maar ik was ook blij om terug te zijn want ik had mijn grote liefde Augusto namelijk énorm hard gemist! Jaja, alles nog toppie met hem.

Eind januari was het tijd om mijn schatten Joke en Willemijn hier te ontmoeten in Salvador en Salinas, we maakten er een toffe 3 dagen van :-) en namen met een kleine traan terug afscheid van elkaar.

Begin februari trok ik samen met mijn geliefde Augusto naar Chapada Diamantina, we bezochten een waterval, een grot (die écht donker was!), aten superlekker, genoten s avonds van een filmpje met een pizza'tje en beklommen een berg om te genieten van een ooooverzalig uitzicht! wederom een 5daagse om nooit meer te vergeten... deze leuke trip werd afgesloten met een avondje carnaval in Salvador. Lees: luide muziek, veel personen, veel drank, nog luidere muziek, nog meer personen, nog meer drank. Fijn om eens mee te maken want hoe kan je naar Brazilië gekomen zijn zonder het wereldberoemde carnaval meegemaakt te hebben?

Ondertussen was het verlangen om mijn geliefde ouders terug te zien ook aan het groeien en het groeien en de 16e (tevens de verjaardag van mijn geliefde) februari was het zover : 22u30 op de luchthaven in Salvador zag ik hen na een drie en een halve maand eindelijk terug! Toegegeven: ik was blij :-). De dag erop gingen Augusto en ik hen gaan bijvoegen in een pousada in Itacimirim. Het werd een fantastische week met veel caipirinha's, weinig pintjes, veel strand en veel zon, en natuurlijk: veel gebabbel!

Nu begin maart is Brazilië eindelijk uit een zomerslaap ontwaakt, of toch ongeveer.. Ik heb ondertussen een aantal leuke projectjes op de kop kunnen tikken :-). Zo mag ik een verwelkomingstekst van een plaatselijke poussada vertalen in het Engels en Nederlands, kan ik opnieuw aan de slag in de PCD, en mag ik bij Cobepa Engelse lessen beginnen geven! Ze hadden daar namelijk enorm veel problemen zoals te weinig kinderen, geen professor, niets te doen,... dus heb ik dat opgelost met het voorstel tot het geven van Engelse les :-) een update hierover volgt nog! Eveneens is het tijd om deftig bezig te zijn met schooltaken (inderdaad, het schrijven van deze blog is ontspanning tussen het maken van de schooltaken) en natuurlijk om bezig te zijn met mijn geliefde Bachelorproef.

Anders nog alles toppie hier in Salinas da Margarida, ik ben nog supergraag in mijn gastgezin, t klikt nog steeds vre goed met silke mijn duopartner, ik voel me hier nog enorm gelukkig en geniet elke avond nog steeds van een heerlijk pintje.

Eveneens heb ik mijn eerste candomblé viering meegemaakt (voor meer info: internet) en ik moet zeggen: het intrigeerde mij enorm! Heel speciaal om mensen te zien dansen en plots een ingave te zien krijgen van een soort god/geest en er volledig in op te gaan. Ben énorm blij dat ik dit heb mogen meemaken!

Zo, tot de volgende! (deze keer niet binnen twee maanden want dan ben ik reeds terug...)

ps: sorry voor het ontbreken van foto's maar het Salinese internet kan het niet aan om ze up te loaden....

Love you guys!

Feliz ano novo!

Het is zover, 2013 heeft een schitterende start gemaakt en 2012 was écht een jaar om nooit meer te vergeten! Zo haalde ik mijn diploma orthopedagogie, bevond ik mij een maand in het geweldige Thailand, had ik fantastische momenten met vrienden en familie, startte ik met de opleiding ´internationale samenwerking noord-zuid`, beleefde ik een superinteressante en feestrijke twee maanden in Leuven, en vertrok ik voor een onvergetelijk avontuur naar Brazilie! Na een dikke twee maanden in dit uber-hotte land kan ik nog steeds met alle overtuiging zeggen dat ik het hier ongelofelijk naar mijn zin heb!

Qua stage liepen de reguliere projecten allemaal af midden december, en worden terug opgepikt eind februari/begin maart. In deze tussenperiode zijn Nik en ik begonnen met een vakantiewerking voor de kinderen van Cobepa, en we kunnen wel spreken van een succes. De eerste twee activiteiten wisten we welfs rond de 20 kinderen op te trommelen! We voetballen samen (jaja, sporty ik...beter gezegd: ik coordineer), zwemmen, doen strandspelletjes, zitten uren op een fiets/in een auto om alle kinderen te bereiken, en beleven veel fun samen!  Soms is het enkel wat moeilijk om de energie te blijven vinden onder hoge temperaturen en met een Braziliaans tempo van levenswijze, maar ik doe mijn best!

Eveneens hebben we een mooi videoproject afgerond (resultaat te bewonderen op youtube/facebook) voor jongeren in het buitengewoon onderwijs in Belgie. Het heeft ons enorm veel tijd gekost om alles te filmen, maar wees maar gerust: we hebben ook  veel fun gehad en dit omgezet in een hilarische blooperfilm!

 In februari ga ik deftig aan de slag met mijn bachelorproef, deze zal draaien omtrent de opgestarte vakantiewerking. Graag zou ik hebben dat deze volgend jaar wordt verdergezet door studenten en dus ga ik een soort van draaiboek maken. Qua theorie wordt deze gekoppeld aan kinderarbeid, initiatieven van de overheid, verschil vakantiewerking Belgie-Brazilie,...

Qua vrije tijd heb ik zeker ook niet te klagen, om eerlijk te zijn: ik beleef de tijd van mijn leven hier J. Dit komt mede doordat ik hier een Braziliaan aan den haak heb geslagen, waarvan ik reeds de hele familie ken, die meer gentleman is dan gelijk welke Belg en waarvan ik droom om een toekomst mee op te bouwen! (nee ik WEIGER om te denken aan 30 april)

 

Zo heb ik de afgelopen weken heel veel tijd doorgebracht in Salvador, ondertussen een soort van `thuisstad`geworden, en dat bevalt me best wel. Heb reeds alle toeristische plaatsjes leren kennen, de zoo (yes, I`m crazy about zoo), zijn we naar de meest paradijselijke stranden ooit geweest, het lekkerste eten en de beste caipirinha`s (en pintjes) gegeten en gedronken, de lokale bowling getest, in een hangmat geslapen (gevolg: nog meer muggenbeten dan anders), de Brazilianen manillen aangeleerd en zitten spelen tot de zon opkomt, oudejaar gevierd op een fantastische locatie, nieuwjaar ingezet op een even fantastische locatie,... en ga zo maar verder!

 

En deze geweldige periode kent geen eind (opnieuw: nee ik weiger om te denken aan 30 april, het enige lichtpunt is om jullie allemaal terug te zien), want binnen een week vertrek ik op een nieuwe reis van mijn leven: RIO DE JANEIRO en FOZ DE IGUACU: que legaaaaal!

Eu ADORO Brasil :-)

& de eerste maandhalf zit er reeds op!

Nachtelijk uitstapje naar Salvador

Afgelopen weekend kregen Nik en ik de kans om met de Belgen (en Portugezen en Spanjaarden en Brazilianen) van ‘Jan de Nul’ mee te varen naar Salvador, een kans die je ons geen twee keer hoefde te vermelden. Reeds van in het begin waren we superenthousiast, en met reden! Omstreeks 20u vaarden we met een groep van een vijtiental mensen uit de ‘haven’ van Salinas. Met een caipirinha in de hand en een prachtig ‘verlichtend’ uitzicht werd dit een super boottochtje. (weliswaar ook wel met enige golving in de zee en vele druppels op de kleren)  Eenmaal aangekomen lieten we onze boot achter in de haven van Salvador en namen we de taxi naar een Japans restaurant om sushi te eten. Het werd héérlijke sushi en ik genoot van elke hap.. J Hoe bizar om sushi te eten in Brazilië, maar geloof mij, na een maand Brazilaanse kost verlangt een mens écht naar ander voedsel.

De avond werd verder gezet in de wijk ‘Rio Vermelho’. Deze wijk wordt beschouwd als de place to be op uitgaansgebied. We besloten ons te vestigen op een plein met enorm veel tafeltjes, veel mensen, veel muziek en nog meer bier. Het werd een gezellige nacht en we leerden wederom veel nieuwe mensen kennen. 

Omstreeks een uur of 4 in de vroege ochtend besloten we om onze mini jacht terug te nemen naar ons thuisfront. Met enige eerlijkheid moet ik wel toegeven dat ik mij niet helemaal veilig voelde op havengebied, en al zeker niet toen er een Belg vermeldde dat Salvador nog gevaarlijker is dan Rio de Janeiro. Maar bon, je leeft maar één keer dus een beetje avontuur kan nooit geen kwaad. Precies op het perfecte moment vaarden we uit Salvador want de zonsopgang begon, en wat voor één… Iedereen werd er letterlijk stil van en genoot van het lichtspel boven de skyline van Salvador, heerlijk. (hoe VRESELIJK dat ik mijn camera niet meehad)

Toen we aanmeerden in Salinas besloten we onze avond in stijl af te ronden met een pintje op ons aller-vertrouwde strand bij de Ponte. Moe maar voldoen kropen we ’s ochtends vroeg ons warme bedje in J. Even vermelden dat hier om 4u30 tot 6u in de ochtend al enorm veel activiteit heerst op straat. Vrouwen die wandelen, marisceira’s die beginnen te werken, andere mensen die naar hun werk vertrekken,… 

Stage

Vorige week vrijdag was het feest van Cobepa om de laatste dag van ‘novembro negro’ te vieren, hoera! We vertrokken met onze schatten van adolescenten naar Encarnacão in wederom een overdruk busje met véél lawaai. (Ik denk dat ik nooit meer zal kunnen wennen aan stilte) Aangekomen in Encarnacão waren er al veel kinderen aanwezig van andere Cobepa’s van andere dorpjes. Naar Braziliaanse gewoonte begon het feest zeker een uur later dan gepland, maar eenmaal begonnen zag ik enkel lachende en trotste gezichten. Sommige kinderen hadden dansjes of andere entertainment-zaken ingestudeerd voor de show. De namiddag werd afgesloten met enkele typische Bahiaanse hapjes.

Deze week ging mijn eerste volledige stageweek van start. Hoewel ik al een maand bezig ben met het meedraaien in Ceada projecten, kon ik pas op maandag beginnen met het effectieve lesgeven in Ceada. Brazilië zou Brazilië niet zijn moest alles tiptop verlopen. Zo stonden Isabelle en ik reeds van tien voor 9 te wachten aan de bushalte want om 9u ging er een bus langskomen om ons te brengen naar Ceada . 10u10 was er nog geen bus te bespeuren en ondanks onze vele belpogingen hebben we onze contactpersoon niet kunnen bereiken. Haa, dag 1 lesgeven wordt dan maar een weekje uitgesteld.. Ondertussen heb ik deze week reeds stage gelopen in Ceada en de kinderen zijn enthousiast, I like it!

Op dinsdag was het tijd voor de eerste ochtend bij het PCD project! Met enige onzekerheid vertrokken Nik en ik want de kans zat er dik in dat het project wederom niet ging open zijn. Maar wat hadden we geluk, het project was open én iedereen was supervriendelijk! Hier ga ik me thuis voelen. Helaas gingen ze op woensdag niet open omdat er geen ‘lanche’ was (=tienuurtje), hoe vreemd..

Nik en ik hebben ondertussen ook onze eerste twee vergaderingen erop zitten voor ons project ‘vakantiewerking’ cobepa. (jaja, we pakken het officieel en serieus aan!) & ik moet zeggen: we zijn goed bezig!

Mijn bachelorproef zal hoogstwaarschijnlijk ook hierrond draaien. We zullen een facebookpagina oprichten (de link is hier weldra te vinden!), activiteiten aanbieden voor de kinderen tijdens hun zomervakantie,… één van de activiteiten zal alvast het maken van een filmpje zijn over ‘het leven in Brazilië’. Een school buitengewoon onderwijs in België heeft ons opgetrommeld om dit filmpje te maken. Het filmpje is binnen een dikke maand ook te vinden op deze blog of op mijn facebook!

Weekend

Afgelopen weekend was er wederom eentje om nooit meer te vergeten! Het werd ingezet met een supergezellige drink op het strand: veel gitaarmuziek, veel mensen, zalig uitzicht en veel pintjes (helaas werkte mijn maag die avond niet mee waardoor ik heb moeten passen omtrent de vele pintjes). De dag erna gingen we met twee vrienden van Salvador voor de tweede keer naar Barra do Paraguacu, het werd een enorm chille namiddag met veel zon (en met verbrande billetjes...). 

Zondag stond er een dagtrip gepland, namelijk de watervallen van Jiquiriça. Met kleine oogjes vertrokken we met de bus om 5u in de ochtend, wij hopend op wat extra slaap, begonnen de Brazilianen meteen te trommelen, zingen en bier te drinken! Dit gezellige festijn ging de hele dag door, tot aankomst terug in Salinas. De sfeer bij de watervallen valt moeilijk te beschrijven. Het was er enorm druk, wij waren de enige 'gringa's', er was veel eten en veel drinken, iedereen speelde muziek, danste,... 't was met andere woorden echt de max!!

 

 

Wist je datjes

- Het was de eerste en de laatste keer dat ik hier heb gefietst met een fiets zonder remmen op een straat met enorm veel bulten…

- Mijn maag kan de vele rijst en bonen niet meer aan.

A vida boa

Stage

 

DE AANHOUDER WINT! Yihaaa, na dagen lang van her naar der te lopen, staan al mijn stageplaatsen vast! Om te beginnen zal ik stage lopen in de plaatselijke crèche. Normaal gezien geef ik daar vormingen aan de verzorgsters en leer ik nieuwe speelimpulsen aan bij de kinderen. Eveneens ga ik één dag in de week Engelse les gaan geven aan kindjes op een school in Maragogipe, een dorpje op een halfuurtje rijden van Salinas. De overige dagdelen ga ik ook gaan meedraaien in de PCD, een project voor mensen met een beperking. Tijdens de vakantiemaanden starten Nik & ik tevens een nieuw project op met Cobepa, we zullen een soort van 'vakantiewerking' in het leven roepen. Hierover later meer!

 Concreet zal mijn weekplanning er de komende weken zo uitzien:

- maandag: 8-17u Engelse les geven in een schooltje in Maragogipe

- dinsdag & woensdag in de voormiddag: PCD (project mensen met beperking)

- dinsdag & woensdag in de namiddag + donderdag ganse dag: crèche

IK ZIE HET ZITTEN!

 

Feestjes

Vrijdag de 16^e werd ons Isabelleke 23 jaar en dat kon natuurlijk niet onopgemerkt voorbijgaan. ’s Ochtends gingen Nik, Silke en ik nog snel om een cadeautje (en wat voor één): oorringen gemaakt van Marisco’s en een mooi oranje strandlaken. ’s Avonds was het dan zover: feest! We gingen haar, samen met onze Braziliaanse vrienden, gaan verrassen met pizza. Gevolg: een overgelukkige Isabelle. Haar gastgezin had gezorgd voor een prachtige taart!

Oh, waarom ben ik niet jarig hier in Brazilië?

Zondagavond besloten we om onze vertrouwde Ponte in te ruilen voor een ander feestje. Gevolg: veel bier, veel Brazilianen die willen dansen (en zo een beetje opdringerig worden), toiletten zonder deuren,…maar al bij al wel de max! 

Marisco’s

Zaterdagvoormiddag was het tijd voor iets anders: voor de eerste keer Marisco’s gaan ‘pegar’en (=schelpjes waar visjes inzitten gaan zoeken) samen met Creor & haar kindjes. Hier in Salinas overleeft ongeveer 90% van de bevolking van de vangst van marisco’s. Voor mij persoonlijk voelde het aan als een enorm ontspannende gelegenheid: alleen op het strand, een prachtig uitzicht en vooral veel rust. Echter, voor Salinezen is dit zwaar werk. Zij moeten ervoor zorgen dat ze voldoende vangst hebben en doen het op een meer vermoeiende manier dan ons. (lees: wij zitten op ons gat, zij staan een ganse voormiddag gebukt)

Uitstapjes

Zondagnamiddag 18 november zijn we geweest naar Barra do Paraguaçu, een pareltje!! We hadden afgesproken om te vertrekken om 10u, en uiteindelijk zijn we pas kunnen vertrekken om 14u: van vertraging gesproken!

 

Afgelopen weekend zijn we naar Salvador geweest, wow wat een stad met veel afwisseling! Van de gezellige Pelourinho naar het drukke Barra. De vrijdag zijn we vertrokken met de boot vanuit Ithaparica. Eenmaal aangekomen zijn we gaan eten in het universiteitsrestaurant van Felipe, onze Braziliaanse vriend. Daar hebben we dan ook voor de eerste keer kunnen genieten van het Braziliaanse 'eten per kilo'. Daarna hebben we een hele middag doorgebracht op de luchthaven om onze tickets naar Rio de Janeiro & naar Iguacu te boeken. Ons vele geduld en prijzen vergelijken heeft nut gehad want van 16 tot 24 januari vliegen we naar Rio & naar Iguacu, joepie! Dat wordt een prachtig reisje :-)

De vrijdagavond zijn we geweest naar een feestje op de universiteit van Felipe en het was enorm gezellig! Het decor van de party was in openlucht en er was rijkelijk bier aanwezig, zalig sfeertje.
De zaterdag hebben we de hele middag doorgebracht in de Pelourinho, oh wat ben ik verkocht aan dit stadsdeel. Overal muziek, capoeira, gekleurde huisjes, veel kerken,… Wederom een moeilijk te beschrijven sfeer...
Hierna zijn we dan nog geweest naar een Afro feestje, en het was wederom de max. Zwoele dansen en heerlijke muziek.
Zondag besloten we een ander stadsdeel te gaan verkennen: de Barra! Je kan het gaan voorstellen als een overdruk strand, vele parasolletjes, veel zon en lekker eten. Het werd met andere woorden een heerlijk weekend Salvador, ik kijk al uit naar het volgende...

Tchau amigos

A vida

Donderdag 8/11: EERSTE CAIPIRINHA 

Vandaag stonden we reeds vroeg op omdat we een afspraak hadden met Everaldo, de man die onze projecten begeleidt. Al snel kregen we te horen dat Everaldo er nog niet was en pas later op de dag aankwam in Salinas, dus besloten we ’s ochtends wat te chillen , foto’s te posten en onze blog aan te vullen. ’s Middags besloten we om ons chillmoment door te trekken en gingen we iets gaan drinken op de ponte. & het is een feit: hier maken ze echt overheerlijke caipirinha’s!!!! (en dat voor amper 2 euro..) ’s Avonds zijn we allen meegegaan naar de computerles met Gileno & Deivid. Het was echter een enorm rare les, totaal geen structuur en eigenlijk werd er ook niet echt les gegeven. Iedereen babbelde in het rond en facebook was populairder dan het meevolgen van de les. Volgende week ga ik nog een keer mee, misschien is er dan wel ‘echte’ les. Erna zijn we nog iets gaan drinken in een lokale bar, het werd wederom gezellig (want alle Brazilianen zijn nu eenmaal gezellig). Ik ben trouwens ook gepromoveerd tot een echte Belg in het bier-drinken (lees: t ging allemaal enorm vlotjes naar binnen).

Vrijdag 9/11: afspraak Stage !

Vanochtend hadden we opnieuw een afspraak met Everaldo en deze keer ging de afspraak wel door! We kregen uitleg van de projecten en hij wou dat we komende week nog een week uitrusten om te wennen aan het Braziliaanse klimaat. Ergens zou je denken: ‘chill’, maar ik wil echt starten met werken! Daarom gaan we komende maandag ’s ochtends opnieuw gaan meedraaien in Cobepa en bezoeken we ’s namiddags het ziekenhuis. Naar ’t schijnt doen ze daar aan fysiotherapie en zijn er ook mogelijkheden m.b.t. werken met mensen met beperkingen, ik ben benieuwd!! Everaldo vertelde trouwens dat we drie liter water per dag moeten drinken. Maar als ik zoveel drink, raak ik niet meer van het wc hoor!

Na deze uitleg keerden we snel terug naar huis want…er kwam iemand om onze nagels te verzorgen en te lakken! Ik heb beloofd dat ik niet meer op mijn vingernagels zal bijten en dat ze deze binnen 2 weken mag verzorgen. Mijn voeten hebben echter wel reeds een goede verzorgbeurt gekregen en zijn ook verrijkt met een kleurtje & bijpassend bloemetje, que linda! Silke haar vingernagels zien er ook PRACHTIG uit!

’s Namiddags besloten Nik, Isabelle, Silke en ik om een mooier kleurtje op te doen op het strand. Op de Ponte was er ondertussen een feest bezig met veel bier en muziek, gezellig! Na onze poging tot bruinen trokken we ’s avonds opnieuw naar de Jiu Jitsu les, wat opnieuw zorgde voor hilarische taferelen. Erna gingen we naar de Ponte en werden we aangesproken door twee… Belgen! Inderdaad, Belgen in Salinas, wow!!! Ze verblijven hier ook minimum zes maanden en werken aan iets voor de haven, ’t zijn ingenieurs. ’t Schijnt dat er ook iemand is van Roeselare, wat is de wereld toch klein.. Erna gingen we nog iets gaan drinken bij iemand thuis, opnieuw: veel cerveja! 

Enkele wist-je-datjes!

- Ze eten hier garnalen met pel en al op, vreemd, maar ’t smaakt wel lekker.

- Mensen in de supermarkt moeten hier elke dag werken, en dat van 7u tot 22u…

- Ik bruin hier traag, maar ze zijn er hier allen van overtuigd dat ik ooit het kleurtje van Isabelle nu haal en Isabelle ooit het kleurtje van een Braziliaan haalt (m.a.w. er is nog hoop)

- Salinas heeft een bepaalde sfeer die niet uit te leggen valt

 Zaterdag 10/11

Na heerlijk uitgeslapen te hebben (jaja, tot 9u!) kregen we een lekker ontbijt: warme bananen. ’t Waren geen zoete zoals we allen kennen, maar vergelijkbaar met patatjes. Daarna trokken we een schoon kleedje aan want ’t was tijd om te vertrekken naar het verjaardagsfeest van de papa van de vrouw van onze broer. Er werd veel gezongen, gegeten en gedronken! 

 

’s Avonds aten we speciale krabbetjes, die voor mij eerder leken op tarantula’s, maar die wel lekker smaakten.

Erna kozen Silke & ik ervoor om eens een rustige avond in de zetel door te brengen, want elke avond van de voorbije week was al actief.

 Zondag 11/11: Barbecue + kerkviering!

Wederom heerlijk uitgeslapen, en maar drie muggenbeten rijker, hoera! ’s Middags werden we verwend met een heerlijke barbecue! Deze werd gebouwd op een stenen vloer, met bakstenen en wat kolen, en het smaakte heerlijk. 

 

Erna zijn we nog gaan genieten van een caipirinha’tje op de Ponte. ’s Avonds zijn we een katholieke kerkviering gaan mee volgen. Het was enorm overweldigend voor mij; mensen die begonnen te dansen en te wenen en te zingen omdat ze zo geloven in God. Sommigen bevonden zich echt in een extase. 

Maandag 12/11: Cobepa + tranquilo avond

Deze ochtend zijn we opnieuw gaan meedraaien met Cobepa, huray! De kinderen waren wederom enorm lief, spontaan en dankbaar. Ik heb meteen een afspraak gemaakt om komende woensdag een complete dag mee te draaien aangezien de orthopedagoog dan ook langskomt. In de namiddag had Everaldo ons beloofd om het ziekenhuis te bezoeken, maar aangezien hij er nog steeds niet was rond 15u zijn we maar zelf op zoek gegaan naar hem. Gevolg: dinsdag een nieuwe afspraak om 8u. Ik vroeg hem of ik ondertussen al mocht beginnen meedraaien in de PCD, maar hoeveel ik het ook vroeg, het antwoord bleef: volgende week, ‘tranquilo’. Ik vroeg hem waarom en legde hem uit dat ik wou beginnen werken en hij vertelde dat er te veel politieke problemen zijn in Salinas waardoor de projecten momenteel niet optimaal functioneren. (de kans bestaat er zelfs in dat er opnieuw gestemd zal moeten worden) Jammer, maar morgen ga ik opnieuw naar hem toe en ga ik opnieuw uitleggen dat ik wil beginnen in de PCD. J de aanhouder wint!

Hij vertelde ons ook dat we eens moesten langsgaan bij een dame’tje die candomblé vertegenwoordigt. We zijn haar dan meteen gaan bezoeken en ze vertelde enorm veel en enorm snel (ondanks ik vroeg om trager te praten). We hebben er dus allemaal maximum één zin van begrepen dus vertelden we haar dat we eens zullen teruggaan wanneer we beter Portugees kunnen spreken J. Het huis waar de Candomblé plaatsvindt, was ook wel overweldigend. Allemaal blauw/witte slingers aan de muur, superveel bloemen, offers, poppen,… Genoeg religie voor twee dagen en dus opnieuw afspraak aan de Ponte! Nik & ik hebben genoten van een rustige avond met een goed pintje met uitzicht op zee, hoe schoon kan ’t leven zijn! Erna (= ’s nachts) hebben Nik & ik ook nog een gesprek gehad  met mijn broer hier over de politiek hier in Salinas en de rest van Brazilië, interessant. ’s Avonds aten we trouwens een soort van kreeftjes, ze keken weer enorm raar dat wij de kop ervan deden en de kreeftjes pelden. Zij eten namelijk alles ineen op.

Dinsdag 13/11: Ziekenhuis + school

Vandaag stonden we reeds vroeg op (en met enorm kleine oogjes want zowel Silke als ik hadden geen oog dichtgedaan door de jeuk van muggenbeten L ) om naar Everaldo te gaan. Hij nam ons na een halfuurtje mee naar het ziekenhuis. Het was er netjes, alles bevond zich er (radiologie, spoed,…), iedereen was vriendelijk,… maar er was een misvatting. Everaldo was er blijkbaar al van overtuigd dat zowel Silke als ik stage zouden lopen daar, maar ik heb hem uitgelegd dat ik met kinderen of met volwassenen met een (liefst mentale) beperking wil werken. (ja, hij dacht dat ik ook fysiotherapeute was). Bon, conclusie is dat ik maandagvoormiddag samen met Silke naar het ziekenhuis ga, en dat ze dan uitzoeken wat ik daar kan betekenen. Ik ben benieuwd!

Erna zijn we nog een lagere school gaan bezoeken. We werden welkom geheten in alle klasjes, maar de man die ons rondleidde maakte echt duidelijk dat het in die school niet draait om opvoeding (van piaget) maar echt om pure educatie. Opnieuw: teleurstelling voor mij! De school heeft wel gevraagd of we Engelse en Franse les kunnen geven. Dit zie ik wel nog zitten voor 1 dagje in de week, ook al heb ik totaal geen ervaring met lesgeven. De kindjes waren enthousiast en de school straalde een gezellige sfeer uit (én er was een zwembad!).

In de namiddag gingen Silke en ik nog even langs bij Cobepa. Ze vertelden ons dat we er altijd welkom waren en dat hoorden we natuurlijk graag. Erna was het opnieuw tijd om aan ons bronzeerproces te werken, echter zonder veel resultaat, maar ’t werden wel ontspannende uurtjes! ’s Avonds zijn we gaan kijken naar de capoeira op de Ponte, inderdaad: voor mij werd het kijken. Ik was namelijk bang dat m’n tere rug dit niet zou aankunnen. De leerkracht capoeira vertelde echter dat het goed is voor de lenigheid van je rug te bevorderen, dus volgende week gaan Nik en ik het ook eens proberen. Hoe dan ook, ook al beoefen je capoeira niet, het is enorm leuk en fascinerend om naar te kijken! 

’s Avonds zijn we opnieuw naar de Ponte geweest om een pintje te drinken, mhm !

 

Woensdag 14/11: wandelen wandelen wandelen!

STAGE: Vanochtend stond ik met veel energie op en trok ik naar het secretariaat om te vragen aan Everaldo of ik de crèche mocht bezoeken. Ik had ondertussen reeds goed opgezocht in ons woordenboekske wat ‘opvoeder’ precies betekent. Echter, toen we aankwamen bleek dat we verwacht werden in het ziekenhuis en dus zijn we meteen naar daar vertrokken. Aangekomen in het ziekenhuis was de man waar we moesten mee gaan praten er niet dus trokken we nog even naar Cobepa. Daar werden we wederom op een warme manier welkom geheten en konden we smullen van een hotdogske mm ! (we waren uitgedroogd en uitgehongerd van het vele wandelen overal naartoe)  

Over de middag ging ik nog even langs bij Everaldo voor wat duidelijkheid en hij heeft me beloofd dat ik volgende week de PCD en de crèche mag bezoeken, yes J.

’s Middags trokken we opnieuw naar het ziekenhuis want we hadden een nieuwe afspraak. De man vertelde ons over PCF, een soort van wijkgezondheidscentrum die ook huisbezoeken aflegt. Ook bezochten we een afdeling van PCF. Ik vroeg hem echter wat ik kon betekenen als opvoeder, en feitelijk bestaat hun team voornamelijk uit dokters en verpleegsters. Aangezien ik geen medische voorkennis heb, sluit het hoofdstuk ‘hospitaal’ hier voor mij! Good to know is dat alle medicijnen en de huisbezoeken gratis worden aangeboden, gesteund door de federale overheid.

ONTSPANNING: ’s Avonds was het tijd voor voetbal: Brazilië – Colombia!  Score: 1-1.

Donderdag 15/11: FEESTDAG! Bergen + strandje!

Vandaag is het feestdag, hoera! Aangezien Deivid niet moet werken, zijn we naar de bergen getrokken! Weliswaar geen kanjers, maar toch wel het woord ‘mini-berg’ waardig. Het werd een hete maar ontzettend ontspannende wandeling (Brazilianen kunnen jammergenoeg wel geen seconde zwijgen, ook al geef je aan dat je in rust wil genieten).  

 

 

Voor de wandeling zijn we ook nog even Deivid zijn werk gaan bezoeken, hij werkt in een soort van watercentrale die water voorziet in heel Salinas. Wel eens interessant  om te zien! We kregen een uitleg van welke dingen welke functie hadden. Het deed me wat denken aan het decor van ‘Lost’.

  

’s middags rustten we dan wat uit van onze wandeltocht en daarna trokken we naar de Ponte, waar het ontzettend druk maar wel gezellig was! Allemaal swingende Brazilianen met een pintje in de hand, zalig. ’s Avonds opnieuw naar de Ponte, aftellen voor Isabelle haar verjaardag en dan naar een plaatselijk feest hier in Salinas geweest. Eerlijk gezegd een eerste cultuurshock voor mij, zo anders dan in België.. Toen ik in de wachtrij van het toilet stond, waren er superveel meisjes gewoon in het openbaar hun behoefte aan het doen op de grond. Ergens was het wel een unieke ervaring, en met een pintje in de hand kan je alles veel beter relativeren haha!

Tchau!